Muraleeravam

മോഹൻലാൽ എന്ന നടന്റെ തിരിച്ചു വരവ് അടയാളപ്പെടുത്തിയ ചിത്രമെന്നും, തരുൺ മൂർത്തിയുടെ കയ്യൊപ്പുള്ള സംവിധാനമെന്നും വാഴ്ത്തപ്പെടുമ്പോഴും, 'തുടരും' എന്ന സിനിമയെ വിമർശനാത്മകമായി സമീപിക്കുമ്പോൾ ചില കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഹൃദയസ്പർശിയായ ഒരു കഥയെ യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തോടെ അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമം പ്രശംസനീയമാണെങ്കിലും, ചില പോരായ്മകൾ സിനിമയുടെ മൊത്തത്തിലുള്ള ആസ്വാദനത്തെ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. പ്രധാന പോസിറ്റീവ് ഘടകങ്ങൾ:  * മോഹൻലാലിൻ്റെ പ്രകടനം: ഷൺമുഖം എന്ന കഥാപാത്രമായി മോഹൻലാൽ മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്ചവെച്ചു എന്നത് സിനിമയുടെ നട്ടെല്ലാണ്. സൂക്ഷ്മമായ ഭാവങ്ങളും സ്വാഭാവികമായ അഭിനയശൈലിയും കഥാപാത്രത്തിന് ജീവൻ നൽകി.  * സംവിധാനത്തിലെ കൈയ്യൊപ്പ്: സാധാരണക്കാരന്റെ ജീവിതം പച്ചയായി അവതരിപ്പിക്കുന്നതിൽ തരുൺ മൂർത്തിയുടെ കഴിവ് പ്രകടമാണ്. ക്ലീഷേകളെ ഒഴിവാക്കാനും വൈകാരിക രംഗങ്ങൾ തന്മയത്വത്തോടെ അവതരിപ്പിക്കാനും സംവിധായകന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.  * മോഹൻലാൽ-ശോഭന കെമിസ്ട്രി: ഈ ജോഡിയുടെ സ്ക്രീനിലെ സാന്നിധ്യം സിനിമയ്ക്ക് ഒരു ആകർഷണീയത നൽകുന്നു. വിമർശനാത്മകമായി പരിശോധിക്കുമ്പോൾ:  * തിരക്കഥയിലെ കെട്ടുറപ്പില്ലായ്മ...

ദൃശ്യം ഒരു മോശം സിനിമയായിരുന്നു. തുടരും അതു പോലെ തന്നെ ഒരു മോശം സിനിമയാണ്. മനുഷ്യരുടെ ജീവിതങ്ങളെപ്പറ്റി യാതൊരു ഉൾക്കാഴ്ചയുമില്ലാതെ വൈകാരികതകളെ manipulate ചെയ്യുന്ന നൂറു കണക്കിന് ചവറുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഒന്ന് കൂടി.  കേരള ഗവണ്മെന്റിനോട് ഒരു അപേക്ഷയുണ്ട്. ഇനി മുതൽ തീയേറ്ററുകളിൽ 12 വയസ്സിനു താഴെയുള്ള കുട്ടികളെ നിരോധിക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ സ്പെഷ്യൽ പെർമിറ്റ്‌ ഏർപ്പെടുത്തണം. അല്ലേൽ ഇത്രേം വയലന്റ് സിനിമകൾക്ക് കുഞ്ഞിപ്പിള്ളേരെയും കൂട്ടി വരുന്ന രക്ഷിതാക്കൾക്കെതിരെ ബാലാവകാശ നിയമം ഉപയോഗിച്ച് കേസെടുക്കണം. എന്തായാലും സിനിമക്കാർ നന്നാവും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.. എന്റെ പരിചയക്കാരനായ ശ്രീ അരുൺ രവി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഫെയ്സ്ബുക്കിൽ കുറച്ച വാചകങ്ങളാണ് മുകളിൽ. എലിയെ പിടിച്ച് ഇല്ലം ചുടണം എന്ന അഭിപ്രായത്തോട് എനിക്ക് യോജിപ്പില്ല. എന്നാൽ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ ഒരു വിഷയം.സാമൂഹിക പ്രസക്തിയുള്ളതായതിനാൽ, ആ വിഷയത്തെ കുറിച്ചുള്ള  എന്റെ അഭിപ്രായം അദ്ദേഹത്തിനുള്ള ഉത്തര രൂപേണ എഴുതുന്നു. പ്രിയ അരുൺ രവി സാർ  'തുടരും' എന്ന സിനിമയെക്കുറിച്ചുള്ള താങ്കളുടെ വിമർശനാത്മകമായ നിരീക്ഷണവും, തീയേറ്ററുകളിൽ കുട്ടികൾ അനിയന്ത്രിതമായി അക്രമസ്വഭാവ...

തിരുവന്തപുരത്തെ ശ്രീ പദ്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രം കേരളത്തിന്റെ ആത്മാവിനോടും ചരിത്രത്തോടും ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന അപൂർവമായ ഒരു ദേവാലയമാണ്. ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ശിവേലി പുരയും ഗോപുരവും കേരള-ദ്രാവിഡ ശൈലിയുടെ അതുല്യ കലാസൗന്ദര്യവും ശില്പസാമർത്ഥ്യവും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ഈ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഘടനാപരമായ വൈഭവത്തെക്കുറിച്ച് ഡോ. എം.ജി. ശശിഭൂഷൺ തന്റെ 'അറിയപ്പെടാത്ത അനന്തപുരി' എന്ന കൃതിയിൽ ആധികാരികമായി വിശകലനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് ശിവേലി പുര, അഥവാ ക്ഷേത്രത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള വിശാലമായ പില്ലർ കൊറിഡോർ, ശ്രീ പദ്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പ്രധാന ആകർഷണങ്ങളിലൊന്നാണ്. ഈ പുരയുടെ ശില്പശൈലി, ശിലാപ്രതിമകൾ, ദീപകന്യകകളുടെ പ്രതിമകൾ എന്നിവ അതിന്റെ സവിശേഷതകളാണ്. പുരയുടെ ദൈർഘ്യവും വീതിയും അതിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ശിലകൾ, ശില്പങ്ങൾ എന്നിവ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പ്രാചീനതയും വൈഭവവും വ്യക്തമാക്കുന്നു.  ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഏഴുനില ഗോപുരം പാണ്ഡ്യൻ ശൈലിയിൽ പണിതതും അതിന്റെ മുകളിൽ വഞ്ചിയുടെ ആകൃതിയിലുള്ള ഘടനയും ഏഴു പൊൻകലശങ്ങളും അതിനെ മറ്റു ദക്ഷിണേന്ത്യൻ രാജഗോപുരങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നു. ഗോപുരത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം 1566-ൽ സ്ഥാപിച്ചെങ്കി...

"The Affair" is a compelling Tamil short film that dares to venture into the emotionally layered and socially complex terrain of an unconventional romantic relationship. With a runtime that spans just under 20 minutes, writer-director Surrya M. Narayanan manages to pack in a striking narrative that is both thought-provoking and emotionally resonant. At the heart of the film is a 52-year-old man, played by the ever-reliable Livingston, who finds himself in a romantic relationship with a woman much younger than him. What unfolds is not merely a story of love or lust, but a deep exploration of societal taboos, personal loneliness, and the intricate dynamics of family. When his adult children stumble upon his secret, the film shifts gears into an emotional confrontation that is both heart-wrenching and delicately handled. Livingston delivers a career-defining performance. His portrayal of a man caught between societal expectations and his own desires is both powerful ...

This article supports my viewpoint and addressing the opposition to Santosh (2024), positioning it as a controversial film that generalizes and misrepresents India’s police system: When Santosh premiered at Cannes in 2024, it was hailed by international critics as a bold, politically charged crime drama. But back home in India, the response was far more complex—and rightly so. Far from being a balanced exploration of social issues, Santosh has sparked legitimate criticism for unfairly generalizing the Indian police force and portraying rural India through an overly cynical and one-dimensional lens. Let me be clear: no institution is above criticism, and artistic freedom is a cornerstone of any democratic society. However, there is a fine line between critique and caricature—and Santosh walks dangerously close to crossing it. A Narrow Lens Masquerading as Reality The film centers on Santosh Saini, a widow turned police constable, navigating a corrupt and caste-ridden police ...

In an era of cinematic spectacle, where loud storytelling often drowns out subtle truths, Santosh (2024) emerges as a rare voice of quiet resistance. Directed by Sandhya Suri and starring the formidable Shahana Goswami, this Hindi-language crime drama is not just a film—it’s an indictment, a meditation, and above all, a mirror to the deeply entrenched social fault lines in India. Plot Overview: A Uniform, A System, A Disappearance The story follows Santosh Saini (Shahana Goswami), a 28-year-old widow in rural North India who is appointed as a police constable through India’s "compassionate appointment" system. Her induction into the force—meant to be a financial lifeline—turns into a moral and emotional crucible when she’s assigned to a case involving the disappearance of a Dalit girl. As Santosh struggles to find her footing in the bureaucratic jungle of law enforcement, she is mentored (and later morally tested) by the hardened Inspector Geeta Sharma (Sunita Raj...

A forgotten hero. A severed head. A divine witness. Just beside the sacred Kodimaram of the Sree Padmanabhaswami Temple in Thiruvananthapuram stands an awe-inspiring statue that few recognize fully — the figure of Barbarika, the grandson of Bhima, who could have ended the Mahabharata war in minutes... yet chose instead to surrender his head to Lord Krishna. Known today as Khatu Shyam Ji , Barbarika’s story is not of conquest, but of sacrifice; not of warfare, but of wisdom. In this in-depth article (attached as a downloadable PDF), I explore the spiritual and mythological journey of this extraordinary warrior — from his rakshasa and naga lineage, to the divine meeting with Krishna, to his transformation into the eternal Sākshi , the divine witness of Kurukshetra. This is a tale of dharma, paradox, devotion, and humility — and one that still resonates deeply in temples, folk legends, and the hearts of millions. 👉 Download the full article [here] and immerse yourself in the silent...